La vita è bella

Woensdag 20 september bleven we de hele dag op de camping in Funtana. Even een dagje rustig aan. Het is droog maar te koud om in het mooie zwembad te gaan zwemmen. De meiden vermaken zich prima in de speeltuin en met de step en de loopfiets vinden ze hun weg op deze grote camping. Gelukkig staan we praktisch naast de speeltuin dus het is makkelijk voor Loene en Madee om zelf heen en weer te lopen/steppen/fietsen van camper naar speeltuin en terug.

In de middag gaan we nog even een deel van de camping over. Het (grind)strand is prachtig aangelegd en we stoppen in de diverse speeltuinen. De zon komt er door en het uitzicht over het water is prachtig. Nét voordat de meiden onder de kinderdouche gaan, gaan we nog even met ons 4 zitten voor de zonsondergang. Als de zon eenmaal verdwenen is, koelt het ook wel snel af.

Op donderdag vertrekken we weer. Het is strak blauw!

We gaan eerst naar het zuidelijkste puntje van Istrië, waar de stad Pula ligt. Dit is ook de grootste stad van deze provincie. Het is ongeveer een uur rijden en nadat we de camper tussen de touringcars aan de haven hebben geparkeerd, gaan we met de fiets Pula verkennen. De grote arena hadden we al gezien vanuit de camper dus daar fietsen we eerst naartoe. Het is een prachtig groot theater zoals we deze ook gezien hebben in Verona 4 jaar geleden. We lopen er een rondje omheen met wat trappetjes omhoog en weer omlaag, prima te doen is. Dit oude theater is qua grootte de 6e nog bewaard gebleven Romeinse arena. We liepen (met de fiets aan de hand) door de oude stad en bekeken de kathedraal die er wat saai uitziet maar de oudste delen hiervan zijn uit de 6e eeuw, de klokkentoren en via oude trappetjes kwamen we bij het hoog gelegen fort. Daarna weer verder op de fiets om nog enkele andere oude restanten (Forum) uit de Romeinse tijd te bekijken. We verlieten Pula om weer richting het noorden te gaan en een overnachtingsplekje in Rovinj te zoeken. We kwamen uit bij camping Vestar, wederom een enorm grote camping, maar hier leek het wel wat minder vol dan op onze vorige camping in Funtana. Het kinder-water-fun-park was gesloten en ook enkele toiletgebouwen waren al vergrendeld. Aan het einde van de week gaat de camping dicht. We spraken een Nederlands stel die iets verderop stonden en zij hadden hier 3 weken gestaan. Ze vertelden dat 3 weken geleden alles nog bommetje vol stond en het met de dag rustiger was geworden. Zij hadden hier dan ook 2 weken regen gehad. Pfff wij blij dat we op de bonnefooi rondreizen! Daar moet je toch niet aan denken om dan min of meer verplicht op zo’n camping te blijven…

We (Bram, Loene en Madee) gingen nog even zwemmen in het onverwarmde mooie zwembad. Bram vond het best koud!

Op vrijdag 22 september wilden we per fiets richting Rovinj. Maar…. dat viel best tegen. De eerder genoemde Nederlanders vertelden ons dat het wel te doen was. We konden min of meer langs het water de camping over, door een bos, via een andere camping (deels nudistencamping) en via nog een andere camping kwamen we er dan wel. Nou, dat bospad vonden we maar door alle regen was het een modder-bos-pad geworden, de camping bereikten we ook. Waar de meiden mannen en vrouwen in hun blote kont (en de rest) zagen. Best grappig natuurlijk dat mensen in hun nakie lopen en Bram en ik probeerden de wijzende vingertjes tegen te houden. De twee campings die we over fietsen leken ook best nog druk en het was leuk om zo een beetje langs de zee op te fietsen. We realiseerden ons al snel dat het ons niet zou lukken om voor de middag Rovinj te bereiken en ook weer op tijd terug te zijn om uit te checken op de camping. We besloten dus om via een mooie ronde weer via de nudistencamping terug te fietsen. We pakten ons boeltje weer in en vertrokken richting Umag. Dat ligt nog weer iets noordelijker. We reden eerst richting camping Stella Maris, een camping waar Bram 30 jaar geleden met zijn ouders en broer was. We wilden op de camping een plekje uitzoeken, maar ook hier waren toiletgebouwen al gesloten én al het vertier lag aan de andere kant van de doorgaande weg. Niet handig, we hebben de speeltuin het liefst op loopafstand, dus… we trokken verder en kwamen uit bij camping Park Umag. De grootste camping ooit. Een dorp aan zich, maar zo in het naseizoen prima te doen. We kozen een mooie ruime plek met uitzicht op zee en een olijfboomgaard én natuurlijk met een speeltuin om de hoek. Toen de kinderen op bed lagen konden de verjaardag voorbereidingen beginnen. Er moesten cadeaus ingepakt worden, ballonnen opgeblazen, slingers opgehangen en natuurlijk moest er nog een feestmuts in elkaar geknutseld worden. Madee weet heel goed dat ze jarig is. We zijn al 3 dagen aan het oefenen en als we vragen wie er bijna jarig is, zegt ze met een grote glimlach: Ikke! Als we vragen hoe oud ze wordt, zegt ze: Ik ben Madee Bloem Hendriksen. Maar ook dit gaat sinds vandaag goed. Ze weet dat ze twee jaar is en 3 jaar wordt. Loene zegt dat zij daarna dan jarig is.

23 SEPTEMBER 2017 à Madee is jarig!

De ochtend begint rustig, we worden gewoon op dezelfde manier wakker en Madee is er dus nog niet zó bewust van dat ze jarig is. Als we vragen wie er jarig is, zegt ze: ikke! Ze zegt dat ze cadeautjes uit gaat pakken vandaag. We doen de gordijntjes open (we kunnen de slaapdelen met gordijntjes afsluiten van de leefruimte, wat wel handig is als we nog met het licht aanzitten en de meiden al liggen te slapen) en dan ziet Madee de slingers en de ballonnen én een heel grote 3! Nu wordt ze toch wel enthousiast. Ze wil de feestmuts op en gaat beginnen met uitpakken. Bram en ik kijken toe en Loene, die is nog enthousiaster dan Madee zelf. Ze loopt te zwieren met de cadeaus van Madee en toont ze aan ons. Madee is volledig in trance cadeaus aan het uitpakken en reageert nergens meer op. Een ander cadeautje is het heerlijke weer! We gaan buiten in de zon ontbijten en Madee mag in pyjama en met feestmuts op naar buiten. Heerlijk rondjes lopen met haar nieuwe kruiwagen.

We vieren de hele dag feest op de camping. We gaan zwemmen in het zwembad, genieten van de zon en doen verder eigenlijk niets. Een heerlijk ontspannen dagje die we afsluiten met een hapje eten in een restaurant op de camping.

De volgende dag gaan we weer toeren, het is ongeveer 2,5 uur rijden naar Mestre/Venetië.

Het is nog droog als we de camping in Umag verlaten maar de lucht die we tegemoet gaan lijkt wel zwart! We zien het in de verte al flitsen. Erg vreemd maar het lijkt toch min of meer over te waaien als we onder de donkere lucht rijden. We gaan nog even boodschappen doen in een mega grote supermarkt en eenmaal binnen bast de bui dan toch nog los. In de stromende regen rennen we terug naar onze camper om via Slovenië naar Italië af te reizen. Dat idee hebben schijnbaar meer mensen want het is behoorlijk druk voor de grensovergang en we rijden een tijd lang stapvoets. Als we in de middag aankomen op de camping bij Venetië regent het nog steeds. De voorspellingen beloven ons mooi weer op maandag 25 september, op die dag hebben wij ons bezoek aan Venetië gepland. Maar helaas worden de voorspellingen steeds iets somberder bijgesteld. Jammer, maar wellicht dan toch in regencape Venetië in.

Gelukkig veranderen de voorspellingen weer in de nacht, dit keer ten goede. We worden al met een blauwe lucht wakker. Vanaf de camping is het 200 meter lopen naar de bushalte en met de bus zijn we in 10 minuten in Venetië. Omdat we inschatten dat Loene en Madee het niet heel goed volhouden om trapje op trapje af over de bruggetjes door Venetië te lopen, kopen we een dagkaartje voor de watertaxi. Deze is € 20 euro voor ons, de meiden kunnen gratis mee. We stappen direct op en nemen de watertaxi die midden door Venetië over het Canal Grande gaat. De taxi stopt op allerlei plekjes, maar wij zitten buiten en blijven lekker zitten. We krijgen zo een heel goed beeld van de stad. Een paar haltes voor het San Marco Plein stappen we uit om via een wandelroute door allerlei steegjes en over diverse bruggetjes richting het grote plein te lopen. Mooi hoor!! En we hebben heel erg veel geluk met het mooie weer.

Bij het San Marco Plein stappen we weer in een bootje om de drukke stad even uit te varen naar Lido di Venezia. Maar onderweg zien we een groot park met speeltuinen dus we stappen weer uit. Hier kunnen de meiden even spelen en we lunchen op een terras tegen normale prijzen. Waar je in hartje Venetië al 2 euro betaald voor een toiletbezoekje of 10 euro voor een cappuccino op het San Marco Plein, kunnen we hier voor 1,90 een lekker bakkie drinken en hebben we een pizza voor 7 euro. Ook vooral even lekker om uit de drukte te zijn. Daarna varen we alsnog door naar Lido om weer een watertaxi terug te nemen naar het centrum. Hier wandelen we weer een stukje, we eten een ijsje en nemen nog een keer de taxi buitenom Venetië terug en gaan nog een keer over Canal Grande, nu met de middagzon. Prima hoor om vanaf de boot de stad te bekijken. De meiden vinden het ook fantastisch. Venetië is geweldig mooi (maar stelt uiteraard niets voor als je Giethoorn gezien hebt).

Op dinsdag 26 september zetten we voor het eerst sinds lange tijd een wekker. En wel om 7.15 uur. Ons ochtendritueel neemt veel tijd in beslag (we zitten toch in de relaxmodus) en om te vertrekken om 10 uur vinden we eigenlijk wat aan de late kant. We willen deze dag 450 kilometer rijden, het meeste tot nu toe. Het plan is om Italië zo ongeveer over te steken van noordoost naar noordwest. We blijven dan misschien een paar dagen hangen in Ligurië, beter bekend als de Bloemen Riviera. Alles natuurlijk afhankelijk van het weer. Aan de ene kant best zonde om zo ‘allerlei moois’ in Italië voorbij te rijden, maar het zijn de keuzes die je maakt. Als we nog van het mooie weer in Spanje willen genieten, moeten we Italië overslaan.

In de middag streken we dus neer in de buurt van Loana in het plaatsje Pietra Ligure. We vonden het laatste deel van de route prachtig. Mooie groene heuvels, veel bergdorpjes en uitzicht op zee. Vanaf hier is het ongeveer anderhalf uur rijden naar Nice, wellicht onze volgende stop.

Maar zo ver is het nog niet. Het weer is namelijk heerlijk in Italië momenteel. Spanje is geen doel op zich, we besloten om richting Spanje te gaan omdat we lekker zomerweer willen die laatste weken. Als het onderweg mooi weer is, mag het tempo (wat er net één dag in zat) er wel weer uit.

En dus…‘onthaasten’ we en blijven we hier hangen. Eerst één nachtje in Pietra Ligure waar we op woensdagochtend het stadje even gaan bekijken. Daarna pakken we ons boeltje op en rijden we via de kustroute een klein stukje verder naar Albenga. In Albenga treffen we (het is 26 graden) een camping op het strand. Het is een kiezelstrand, maar we staan samen met 4 andere campers ondersteund met planken nét ver genoeg van de branding om niet in de zee te verdwijnen. Een droomplek en zeker nu het weer zo heerlijk is. We doen de rest van de middag niets meer behalve op dit strandje blijven. Na ons komen er nog een paar campers, maar die kunnen op dit bijzondere plekje niet aan zee staan en ze verdwijnen dus weer. Als we in bed liggen horen we het geluid van de branding. De meiden vermaken zich prima met de kiezels, de kruiwagen, de schepjes en emmertjes, de naastgelegen speeltuin en het ‘met de voeten in het water lopen’. Het enige dat jammer is, is dat er muggen actief zijn in Italië en vooral Loene behoorlijk geprikt is ondanks alle werende maatregelen én dat het een (niet onderhouden) kiezelstrand is i.p.v. een zandstrand (we moeten wat te wensen overhouden).

Wij besluiten om er nog een nachtje bij aan te plakken.

Op donderdag 28 september pakken we de fiets weer eens en gaan we richting het centrum van Albenga. Er is een bijzonder mooi stukje oud centrum waar we door de smalle steegjes lopen/fietsen, langs de kathedralen, torens en het oude kasteel en maar weer eens een stukje taart op een terras eten. Bram gaat nog even naar de kapper (voert uitermate boeiende gesprekken met de eigenaar) en hoppa… terug naar het strand om weer in zwemoutfit rond te hangen. Het waren twee heerlijke zonnige dagen!

Op vrijdag 29 september gaan we door. We rijden ongeveer een uur langs zee door alle dorpjes: Alassio, Laigueglia, Andora, Cervo en Imperia. Vlak voor San Remo gaan we toch de autoroute maar op, want hoe mooi het ook is, het schiet echt niet op. En de dorpjes zijn qua opzet allemaal hetzelfde; een doorgaande weg, hotels en appartementen aan de ene kant, een mooie brede boulevard en het strand aan de andere kant. Bij Ventemiglia, waar Bram voor de neus van de carbinieri (de Italiaanse politie) nog even door rood rijdt (compleet afgeleid door een Ducati die een Ferrari op het nippertje kan ontwijken) en we midden op het kruispunt min of meer klem worden gereden door deze zelfde carbinieri die ons een soort van ‘puta de madre –Italiaanse stijl compleet met temperament’ geeft waarna we allen in kalmte onze weg vervolgen, gaan we het binnenland in. We rijden via dolceaqua naar Isolabona waar onze camping voor deze nacht ligt.  Hier in de bergdorpjes is het iets minder warm dan aan de kust, maar we wagen ons toch aan een duik in het (niet verwarmde) zwembad. Het zeewater leek warmer, maar ach.. als je er eenmaal door bent… brrrrr

We gaan weer een nieuw reisplan maken want in het weekend zullen we Italië verruilen voor Frankrijk. Vive la France!