En toen was er licht!

Het voordeel van geen plan hebben is dat je alle kanten op kunt. We hadden net bedacht niet naar/richting de stad Bergen te gaan. Maar het plan werd (na het advies van de monteur in Odda en daarna het uitvallen van het elektrische systeem in de camper) om richting Bergen te gaan.

Dus vanaf Kinsarvik waar we de nacht verbleven en waar we vanaf de camping het zicht op Sørfjord hadden, de volgende dag weer door met als bestemming Bergen.

Eenmaal onderweg kregen we weer de ene na de ander tunnel en dan wordt het best lastig kleuren en spelletjes doen met de meiden als je om de haverklap in het donker zit. De ene keer voor 800 meter, maar er zijn ook tunnels van 6 kilometer. Dus… het campinglampje maar weer tevoorschijn getoverd zodat er ‘gewoon’ doorgekleurd kan worden. Eénmaal in Bergen reden we toch bijna in één keer goed naar de camper-experts en hopelijk een monteur die ons kon helpen. Marleen ging naar binnen en vertelde dat we helemaal vanuit Odda waren gekomen omdat we naar hen waren doorverwezen. Hmm, Marleen werd niet heel hartelijk ontvangen, maar de heer liep even weg en zou het wel even vragen… even later kwam hij terug met de melding of de sleutels in de camper zaten… jeuy, we kregen goede hoop.

En jawel hoor er was een Duitse monteur met wie wij dus ook prima konden communiceren en deze maakte tijd voor ons. Binnen no-time lag de passagiersstoel er weer uit (hieronder zit de huishoudaccu) en werden kastjes geopend en kabels gevolgd en gecontroleerd en alles werd los gehaald en nagekeken. Uiteindelijk, denk dat we ongeveer 3 kwartier verder waren, bleek dat er toch een zekering stuk was. Deze was door de vorige monteur ook al gecontroleerd en nu was deze monteur hier ook mee begonnen. Hij leek niet stuk, maar hij was het dus wel! Het probleem was dus vrij eenvoudig opgelost uiteindelijk. Deze onthouden we voor de volgende keer. Nu de schotel nog. De Duitser klom op het dak en Bram was de assistent. Heel handig om mee te kijken natuurlijk, daar steken wij als ‘groentjes’ wellicht weer wat van op. Voor wat betreft de schotel is het wel klaar deze reis. Hij is letterlijk doorgedraaid. Hij is teruggeplaatst in de basispositie, dus ingeklapt, en we hebben hem ontmanteld van elektra. Definitief geen BVN –momentjes meer… alleen kinder dvd’s.

Uiteindelijk anderhalf uur verder (en dan nemen we alle andere tijd bij garages en het steeds maar weer vragen in dorpjes niet mee, dus zeg maar twee dagen) 180 euro lichter en dan: is het de zekering. Maar we zijn allen zo blij als een kind!

Er kwam nog een Nederlands gezin een huurcamper inleveren. Zij vlogen terug naar huis en moesten nog van een deel van hun boedel af. De dochters kwamen met een voetbal, een tennisspel en kaas voor ons. Die bal konden we die avond direct gebruiken. We zochten een camperplek in Bergen en eindigden op een soort parkeerplaats naast een kunstgrasveld. Hier stonden al zo’n 25 andere campers. We hebben nog even heerlijk gevoetbald met de meiden met onze nieuwe bal voordat de regen weer losbarstte.

Woensdag 16 augustus gingen we Bergen in. De lucht was best blauw en dus mooi weer voor een stad waar het ‘altijd’ regent. Met de tram en de bolderkar op pad. We hadden wel bekijks, twee van die meisjes met een roze jas in een bolderkar. We gingen met ‘Floyen’ een soort bergbaan/treintje omhoog. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over de stad én… er was een fantastische speeltuin. Verder hebben we ‘Bryggen’ bezocht. Dit is dé trekpleister van Bergen; de rij oude gekleurde houten huisjes aan de haven. Deze huisjes zijn eigenlijk een heel wijkje aan zich met een wirwar van straatjes. Erg leuk.

Terug bij de camper, uiteraard weer met de tram, wisten we direct wat we zouden eten die avond. We hadden op deze camperplek geen elektra en waren vergeten de koelkast/vriezer op gas te zetten. We zijn echt camper-groentjes, haha.

De waterijsjes, waren nu stokjes die in een vloeibare drab in een plasticje dreven.

Eenmaal Bergen uit vergaten we dat we nog LPG wilden tanken. Dat kan namelijk maar op een beperkt aantal plaatsen in Noorwegen. We waren nét door de tolweg, maar besloten weer terug te gaan, hup weer tolweg. Uiteindelijk waren we een uur verder, maar geen LPG. Dus weer via de tolweg Bergen uit richting Voss.

In Voss hadden we een leuke camping gevonden maar er stond gewoon een rij van campers en caravans voor de ingang! We konden het één-na-laatste plekje pal naast de speeltuin bemachtigen. Perfect voor ons. In record tempo 2 wasjes gedraaid en gedroogd, plan voor de volgende dag besproken en slaaaaapen.

In Voss is van alles te doen! Wij besloten de fietsen weer eens te pakken en richting een gorge te fietsen. Ik zou bijna zeggen: natuurlijk misten we weer een bordje waardoor we op een bedrijventerrein uitkwamen in plaats van bij de ‘Bordalsgjelet’. Maar Bram sprak de naam zo goed uit dat de medewerkers die we aanspraken (en inmiddels krom lagen van het lachen) direct wisten waar we moesten zijn en ons lieten weten dat we mooi verkeerd waren. De steile afdaling die we hadden gehad was nu dus de steile helling, jammer dan. Maar… we zijn er wel gekomen.

Daarna de fietsen weer snel achterop de camper en richting Flåm (met de nodige watervallen langs de route). Dit dorpje is ontzettend toeristisch! Iedere ochtend legt er een mega groot cruiseschip aan wat dan leeg stroomt en daar is alles op ingericht. Wij trapten in de toeristenval. We hadden natuurlijk gehoord over de welbekende Flåmroute, een legendarische trein die je in een uurtje van Flåm (2 meter boven zeespiegel) naar Myrdal (866 meter boven zeespiegel) brengt. De volgende dag waren en nog wat plekjes vrij.

Bram vertelde dat het een mooie route was die hij 12 jaar geleden al eens had gedaan. Eerlijk is eerlijk, de route is mooi, maar dat de prijs/kwaliteit-verhouding goed was? Wij vinden van niet.

De andere attractie waren we zelf. Fietsen kunnen ze hier wel, vooral op de mountainbike, maar met een kind voorop zie je hier niet. Zeker in Flåm waar alle toeristen uit alle streken van de wereld van het cruiseschip kwamen werden we lachend nagekeken en op de gevoelige plaat vastgelegd. Omdat er geen fietsers zijn komt een verbod om te fietsen niet voor, dus we razen met twee bellende meiden overal door en omheen. Handig!

Toen we Flåm verlieten, zagen we nog veel meer van Noorwegen en dat kostte niets! In plaats van de supersnelle en langste tunnel van Europa te nemen (24,5 km) van Flåm naar Laerdal, kozen wij voor de bergroute. Niet door de berg maar er overheen.

We hadden nog maar 2 haarspeldbochten gehad en daar stond het al vast! Een grote bus was eerst de boosdoener en daarna moesten wij van de weg af. Of de tegemoetkomende rij auto’s. Effe de berm in was geen optie want die lang een halve meter lager op dit punt. Onze tegenliggers waren aan het zwaaien, roepen en toeteren, maar dit maakte de camper niet minder breed of de weg breder. Dus de tegemoetkomende auto’s moesten iets achteruit (het waren er slechts 9) en wij konden dan iets vooruit waarna we wel met de rechterwielen de berm in konden en ietwat speling hielden met de rotswand (als we de schotel niet teruggeplaatst hadden was ie er nu wel afgegaan). Echt passen en meten! En we waren nog maar net onderweg. Achteraf bleek dat het gewoon een beetje pech was omdat net op dat punt geen uitwijkhaventjes waren. Deze kwamen we later wel tegen. Gelukkig gedroeg iedereen zich daarna zoals het hoort en wachten gebruikers van de weg op elkaar en geven elkaar de ruimte. We klommen hoger en hoger de berg in en het uitzicht werd mooier en mooier. Echt fantastisch.

Ook steeds minder bomen en op een gegeven moment de sneeuw in. In de winter is de route afgesloten omdat deze dan niet begaanbaar is. Nu, zo aan het eind van de zomer, zijn het enkel nog wat sneeuwvlakken die we zagen. We eindigden vandaag in rustig Laerdal. We hoorden net een speld vallen, we weten alleen nog niet of het hier was of een fjord verderop?

Er is in deze omgeving teveel moois om te zien dus we moeten nu echt keuzes gaan maken. Anders halen we Zuid Europa nooit!

We hebben de Noorse buienradar te pakken, deze geeft per locatie in blokken van enkele uren aan wat de verwachting is. Hier passen we ons schema zoveel mogelijk op aan.

Dan nog even wat anders:

Toppunt van relaxed zijn: Doordat we de elektrische problemen hadden en de pomp van het campertoilet niet functioneerde ging Loene (alleen) naar het camping toilet. Toen het wel erg lang duurde voordat ze terugkwam gingen we toch maar eens poolshoogte nemen. Ze zat op haar dode gemak, in het overvolle toiletgebouw, te wachten totdat er iemand toiletpapier kwam brengen (deze was op).